اخبار

محمدحسینِ پروین –کارگردانِ فیلمِ نوش‌آباد- پس از نمایشِ این فیلم در مجموعه سرچشمه در گفتگو با خبرنگارِ سایتِ مجموعهٔ فرهنگیِ سرچشمه از شروعِ پروژهٔ «نوش‌آباد» با یک پیشنهادِ ساده یاد کرد و گفت: «قصه از این‌جا شروع شد که یکی از دوستانِ من تماس گرفت و گفت همچین جایی هست که دوستی از اهلِ نوش‌آباد گفته بود بیایید که ما چنین تعزیه‌هایی داریم. من هم گفتم باشد. با دو نفرِ دیگر همراه شدیم و در یک یا دو شب که آن‌جا بودیم فیلمبرداری کردیم. ما دو سه کار کردیم. مستند دیگری که کار کردیم همان سال از تلویزیون پخش شد. رویِ مستندِ «طوق» بیش‌تر کار کردیم. اگر حق مطلب را بگوییم «طوق» بیش‌تر کارِ آقایِ یوسفی‌ست منتها در تیتراژ کارگردانی را مشترک نوشتیم. بعد از آن نشستم راش‌ها را نگاه کردم و چیزهایی که از آن تعزیه‌ها گرفتیم را بیرون کشیدم. پول هم نداشتیم موسیقی بسازیم و در نهایت از موسیقیِ فیلمِ وسوسه‌های مسیح استفاده کردیم. البته دوستی آمد و حاضر شد برایم موسیقی بسازد اما در نهایت به دلم ننشست و به او گفتم موسیقی زیادی حزن زمینی دارد. بنابراین از همان موسیقیِ وسوسه‌هایِ مسیح استفاده کردیم.»

پروین روندِ کار بر رویِ مستندِ «نوش‌آباد» را این‌گونه شرح داد: «ما بدون هیچ پیش‌زمینه و مطالعه و پژوهشی رفتیم. حتی نوش‌آباد را نمی‌شناختیم. گرچه برایِ طوق یک استاد دانشگاه همکارمان بود که پژوهش‌ها بر عهدهٔ ایشان بود. منتها هیچ‌چیز از قبل پیش‌بینی شده نبود. کارِ نوش‌آباد را هم گفتم که از دل راش‌ها در آوردم که بیش از شش ماه طول کشید چون خرده خرده کار می‌کردم و هر ایده‌ و نظری به ذهنم می‌رسید اضافه می‌کردم. نوش‌آباد یک گزارش خوش رنگ از نوش‌آباد است با یک خرده ملاحظاتی که خودم دارم. رویِ صحنه‌هایِ زیبا حساسم به این دلیل که همه کارها همه جا پخش می‌شود. بنابراین خیلی دوست ندارم که بدبختی‌ها و کاستی‌ها و کثیفی‌هایِ مملکتم را نشان بدهم. اگر همچین چیزهایی بوده سعی کردم آن‌ها را بگذارم کنار و بهترین تصاویر را نشان بدهم.»