جلسات هفتگی

اَعوذُ بِالله مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم، بِسم الله الرّحمنِ الرَّحیم، اَلحَمدُللهِ رَبِّ العالَمین، ثُمَّ الصَّلاةُ وَ السَّلام علی سَیِّدنا و نَبیِّنا حبیبِ اِلهِ العالمین، ابِاالقاسِم المُصطَفی مُحَمَّد و علی اَهل بَیته الطّاهرین المعصومین المکرّمین، سِیَّما بقیةِ اللهِ فی الأرضین.

وَ خَلَقَ لَهُمُ النّهَارَ مُبْصِراً لِيَبْتَغُوا فِيهِ مِنْ فَضْلِهِ، وَ لِيَتَسَبّبُوا إِلَى رِزْقِهِ، وَ يَسْرَحُوا فِي أَرْضِهِ، طَلَباً لِمَا فِيهِ نَيْلُ الْعَاجِلِ مِنْ
دُنْيَاهُمْ، وَ دَرَكُ الآجِلِ فِي أُخْرَاهُمْ.

*‌ نعمت تماشایی «روز»

موضوع بحث ما گزارشی بود از دعای ششم صحیفه‌ی مبارکه‌ی سجّادیّه که وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السّلَامُ عِنْدَ الصّبَاحِ وَ الْمَسَاءِ، در جریان ترجمه‌ی متن این دعای نورانی رسیدیم به این جمله، وَ خَلَقَ لَهُمُ النّهَار، فراز قبلی مربوط به آفرینش شب بود و اسراری که در شب پروردگار متعال قرار داده است، از اینجا به بعد مربوط می‌شود به آفرینش روز؛ قبلاً یک اشاره‌ای داشتیم، خلاصه‌اش این شد که همچنان که شب مظهر نام مقدّس هُوَ الباطِن است، روز مظهر نام مقدّس اَلظّاهِر است، هُوَ الظّاهِر. هم خودش دیدنی است، هم با آن می‌شود همه چیز را دید، روز اینطوری است، خودش تماشایی است، به خاطر آن روشنایی و ضِیاء، و هم در پرتو او می‌شود همه چیز را مشاهده کرد و دید، این روز است، نَهار.

*‌ روز، نمادی از روز قیامت

 قرآن کریم برای روز از این چند واژه استفاده می‌کند، یعنی برای بیان آن حکمتی که در آفرینش روز و نهار هست، یکی تعبیر بسیار زیبا و جذّاب مُبصِراً، هُوَ الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ اللَّيْلَ سَکَناً وَالنَّهَارَ مُبْصِرًا ، می‌فرماید روز را برای شما عامل دیدن قرار دادم، تعبیر خیلی تعبیر لطیفی است، مُبصِراً، در یک تعبیر دیگری قرآن کریم می‌فرماید وَجَعَلْنَا آيَةَ النَّهَارِ مُبْصِرَةً، روز یکی از آیات خداوند تبارک و تعالی، یکی از نشانه‌های بسیار زیبا و جذّاب و پرفروغ حضرت حق است و خصوصیّتش این است که خودش آیه است، در این آیه‌ی پرفروغ، شما آیات الهی را می‌توانید به تماشا بنشینید، در پرتو آن ضیاء و روشنایی‌ای که در روز خدای متعال خلق کرده می‌شود حالا تماشا کرد مجموعه‌ی عظیمی از آیات الهی را، این یک تعبیر است؛ تعبیر دوّم که باز در قرآن کریم هست، وَجَعَلَ النَّهَارَ نُشُوراً، نُشور، از این جهت روز یک چیزی شبیه دورنمایی از قیامت است، گویا شب حکایتی است از برزخ، در یک آرامش و سکونی هستند همه، و روز حکایتی است از قیامت، فراخوان است و نشر و انتشار مردمان است، همه حرکت می‌کنند، از خانه‌هایشان بیرون می‌آیند، روز قیامت که همه از قبرها سر بلند می‌کنند، این هم هست، خاطرتان هست آن آیه‌ی کریمه را که فرمود هُوَ الَّذِي يَتَوَفَّاكُمْ بِاللَّيْلِ وَيَعْلَمُ مَا جَرَحْتُمْ بِالنَّهَارِ، شب جان شما را خدای متعال می‌گیرد که همین اتّفاقی است که در خواب می‌افتد، يَتَوَفَّاكُمْ بِاللَّيْلِ وَيَعْلَمُ مَا جَرَحْتُمْ بِالنَّهَارِ، و تمام فعّالیّت‌های شما در روز در محضر حضرت حق است، ثُمَّ يَبْعَثُكُمْ فِيهِ، آنگاه خدای متعال شما را در روز مبعوث می‌کند، برانگیختن است، شما را برمی‌انگیزد، همین  نُشوراً است، لِيُقْضَى أَجَلٌ مُّسَمّى، تا به آن اَجل برسید، این مسیر ادامه دارد تا به آن اَجل مُسَمّی، آن وقت مشخّص - که برای هر کسی یک وقت مشخّص و معیّنی وجود دارد - در پایان کار، به آنجا برسید.